Yapı stoğunu incelediğimde;

*1980 öncesi yapılmış 1863 binası, toplam yapı stoğunun %7’sini 

*1980-2000 arasında yapılmış 9266 binası toplam yapı stoğunun %34’ünü

*2000 yılı sonrası yapılmış 16,173 binası toplam yapı stoğunun %59’unu oluşturur.

Bu verilerden toplam yapı stoğunun %59’unun depremden sonra yeni yönetmeliğe göre yapılan yapı denetim hizmeti almış binalardan oluştuğunu söyleyebilirim.

Toplam yapı stoğunun,%97’si 1-4 katlı olan bu binaların %73’ü betonarme olarak inşa edilmişti. Ayrıca %26’sı yığma binalardan oluşmaktadır.

Vs30 kayma dalgası hızlarına göre ilçenin tamamını incelediğimde. 

%75’lik kısmında Vs30:500-700 m/sn. orta üstü iyi bir zemine sahipken

%25’lik kısmında ise Vs30:150-350 m/sn. orta altı ve kötü bir zemine sahiptir.

*PGA(En yüksek yer ivmesi)- 0,046 g -0,28 g arasında 

*PGV(En yüksek yer hızı)  -  5,3 cm/s -25 cm/s. arasında olduğunu gördüm.

O zaman, yapı stoğunun %59’u yeni tip binalardan oluşan, zemininin %75’i orta üstü iyi olan, 73,718 vatandaşımızın ikamet ettiği bir ilçede beklenen büyük İstanbul depremi olursa sonuç ne olur?

İBB ve Boğaziçi Üniversitesi Kandilli Rasathanesinin hazırlamış olduğu en son rapor olan Haziran 2020 verilerine göre;

*Çok ağır hasarlı yıkılabilecek 63 bina,

*Ağır hasarlı, en kötü deprem sonrası yıkılacak 301 binaya göre,

*Olası minimum can kaybı 4 kişi,

*Ağır yaralı 2 kişi olacağı öngörülmüş.

Bu sonuçlara göre oluşabilecek geçici barınma ihtiyacı ise 1947 hane.

Bu sonuçtan sonra Çatalca’da ikamet eden vatandaşlarımızın aklından geçen soru ise sanırım, nispeten zemini ve binaları daha kötü olan mahalleler hangileridir? 

-Ferhatpaşa

-Kaleiçi mahalleleri.

Demek ki zeminin %75’i iyi, binaların %59’unun dönüşümü sağlamış ise yüz ölçümüne göre nüfus yoğunluğu az ise depremde can kaybı oranı yok denecek kadar azalabiliyormuş…

Çatalca; ayçiçeği, arpa, kavun, karpuz, tereyağı, peynir, yoğurt gibi gıdalarda İstanbul’un besin kaynağı olmayı sürdürmektedir.

Ayrıca,100 megawatt gücünde 30 adet rüzgar tribünlü elektrik santrali bulunmaktadır.

İstanbul açısından hayati önem taşıyan konuların biri de verimli tarım alanlarının iyice azalmış olmasıdır. Maalesef son zamanlarda Silivri ve Çatalca ilçelerinde bulunan verimli tarım alanlarının imara açılmasıyla İstanbul geri dönüşümsüz olarak besin kaynaklarını kurutmaya başlamıştır. Ülkemizde son zamanlarda tarım ve hayvancılığın cazibesini kaybetmiş olması bu alanlarda yaşayan çiftçilerin verimli arazilerini elden çıkartmaları İstanbul açısından son derece kaygı duyulması gereken bir süreci başlatmıştır.

Bu gibi verimli alanların imara açılması kısa vadede insanlara cazip gelebilir ancak uzun vadede kaybeden İstanbul halkı olacaktır. Hem nüfus artacaktır hem de buna bağlı kirlilik ilçeyi yaşanmaz hale getirecektir. Ayrıca temel gıdalar şehir dışından çok daha pahalıya getirilecektir.

İnsanların sadece para için verimli topraklardan, temiz havadan ve sudan vazgeçmeleri çok tuhaftır.

Eski bir Kızılderili atasözü bu ironik durumu şöyle özetler;

‘Son ırmak kuruduğunda, son ağaç yok olduğunda, son balık öldüğünde, beyaz adam paranın yenmeyen bir şey olduğunu anlayacak …’