“Askerî darbeler, ‘Batı dışı’ olarak tabir edilen toplumların siyasi sistemlerini 20.yy başından bu yana esir alarak, bu ülkelerin siyasi düzenlerinin olgunlaşmalarına izin vermemiştir. Olgunlaşma, yani katılım ve sivilleşmenin, ayrıca sağlıklı yürüyen seçim sistemlerinin kurumsallaşması hâlâ pek çok ülke için uzak bir rüyadan ibaret. Siyasetin, toplumu oluşturan ve toplumun genelinde bir parça olmayı sindirmiş tüm meşru unsurların temsiliyeti ile mümkün olabileceği ortadayken farklı etnik, dinî veya ideolojik gruplar dışlamayı, hatta muarızına hayat hakkı tanımamayı tercih ettiler. Bizatihi siyasetin kendisini bertaraf eden bu yaklaşımın en önemli göstergesi iç savaşlar ve darbeler olmuştur. Özellikle Afrika ve Latin Amerika’da bugün, gerçek manada siyasete şahit olmamış pek çok toplum mevcut. Zayıf ve kurumsallaşmamış siyasal sistemlerin çabucak silahlı yöntemlere başvurmasını açıklamak için pek çok bileşenden bahsedilebilir.”