1970’lerin Roma’sında geçen hikaye bir atölyedeki terzi kadınların elmas kadar değerli dostluğunun hikayesini beyazperdeye taşıyor.

Film içinde film

Ferzan Özpetek keyifli bir masa etrafında bugüne çalıştığı kadın oyuncular (birçoğu) ile yeni filminin okuma provasını yapıyor. Hikaye buradan filmin geçtiği 70’li yıllardaki bir terzi atölyesi ile paralel kurgu ilerliyor. Burası sinema ve tiyatro dünyasına kostüm tasarlayan prestijli bir yer. Atölyenin sahibi, iki kız kardeş. Tasarımcı, stilist, terziler ve çalışanlarla dolu gün boyu yoğun bir yer.       Bir gün atölyeye iki büyük iş geliyor. Aynı anda bir sinema filmine ve bir tiyatro oyununa kostüm dikilmesi gerekiyor. İkisi de kostüme film olduğu için yükleri oldukça ağır. Gündüzleri nefes almadan çalışılan bu atölyenin çalışanlarının kuşkusuz özel yaşamları ve hikayeleri var. Bu kadınlar birlikte ter döküyorlar, birlikte ağlıyor, birlikte gülüyorlar. 

Ah o sofralar

“Elmaslar“ klasik bir Ferzan Özpetek filmi. Şık kadınlar, yakışıklı delikanlılar, kavuşulamayan aşklar, entrikalar ve tabii her Özpetek filminin olmazsa olmazı şahane sofralar. Finaldeki sofra filmin en özel kareleri diyebilirim. Öncelikle çok sıcak, çok şık bir film. Hikaye tamamen kadın dayanışması üzerine kurulmuş. Birbirleriyle adet bakışarak bile anlaşan bu kadınlar grubu arkadaştan öte kardeşlik dayanışması göstererek zorluklarla birlikte mücadele ediyorlar. Ferzan pozitif ayrımcılık yapmış. Erkekler biraz kenar süsü olarak kalmış. Bu nedenle bir de erkeklerden oluşan bir film bekliyoruz sevgili yönetmenimizden.

Çapkın Türk

Klasik bir Ferzan Özpetek filmi dedik ama Serra Yılmaz yok, Sezen Aksu yok. Onların yerine üç kağıtçı bir Türk karakteri var. Bu çapkın Türk flört ettiği kadına aile yadigârı diye bir broş bırakıyor. Kadın yıllar sonra paraya sıkışınca broşu satmak istiyor. Allahtan bu noktada patronu imdada yetişiyor. Açıkçası ben bu sahneleri tebessümle izledim. Neticede gençlikte olabilen mevzular bunlar ve hikayeye de çok yakışmış.

Büyüleyen görsellik

Ferzan Özpetek’in filmlerinde sofralar ne kadar şahaneyse, kadınlar da bir o kadar şık. Kostüm ve atmosfer tasarımına bayıldım. Yaratıcılarını tebrik ederim. Müzikler de yine bir Ferzan filminin olmazsa olmazı. Evet Sezen Aksu yok ama efsane Mina’dan Patty Bravo’ya altın sesler filme eşlik ediyor. Görüntü yönetmeni Gian Filippo Corticelli harikalar yaratmış. Sinemanın altın çağlarındaki sinematagrafiyi andıran kareleri filmi daha da değerli kılıyor. Ferzan Özpetek her filmi ile sinema kariyerini daha üste taşıyor. “Elmaslar” filmi Ferzan’ın kariyerinde her zaman ışıl ışıl parlayacak.